Een traan rolt over je wang

Ik weet niet wat ik moet zeggen dus houd ik me mond maar in de hoop dat jij praat. Maar ook jij zwijgt. Een traan rolt over je wang. Ik negeer hem. Ik begin te praten. En ik vraag hoe het ging, wat er was. En jij praat over hoe onverwachts het kwam. Ik wil je helpen, maar weet niet hoe. Je leek zo vrolijk maar nu ik hier met jouw zit is dat helemaal niet meer zo. De klap komt voor jou terug. Vindt je het fijn dat ik met je praat? Ik durf het niet te vragen, te bang om je te kwetsen. Je verteld over wat er gebeurt is. En ik sla een arm.om je heen. Ik weet niet waarom, maar het lijkt het goede om te doen. Eigenlijk kende ik je niet zo heel goed, en dat je met mij wilde praten verbaasde me erg. Ik hoop dat ik je help. Ik begin te trillen, waarom weet ik niet, je lijkt bijna rustiger dan ik maar ik weet dat dat niet zo is. Je wil schreeuwen. Maar je bent rustig. Je vraagt me hoe het verder moet en ik praat. En praat, en praat. Er komt iemand naar ons toe en ze bedoelt het niet fout maar ze kon geen slechter moment uitkiezen. Ik zeg dat ze weg moet gaan en dat doet ze. Het is weer stil. Ik ben van me verhaallijn af en weet niet meer waar ik moet beginnen en jij zwijgt. Ik praat verder en jij zegt iets. Dan staan we beide op. De rest van de avond lijk je vrolijk, je doet vrolijk en als je niet zou weten wat er aan de hand zou zijn zou je denken dat er niets aan de hand is. Maar eigenlijk is er heel wat aan de hand, je wil de lol van iedereen alleen niet verpesten.