Ik schrijf artikels niet in vijf minuten
Ik ben blij, ik ben vrolijk.
Toen ik mijn blog dipje had, heb ik zo ontzettend veel volgers verloren. Het maakte me niet heel veel uit, ik schreef voor mezelf, maar ergens merkte ik dat ik het wel jammer vond. Was mijn blog nu zo stom omdat ik me onderscheidde van de rest? Was ik niet meer interessant omdat ik niet meer een standaard beauty/fashion/lifestyle blog was? Of was het mijn persoonlijke leven dat iet interessant was?
Toen ik weer begon met schrijven had ik er zo veel zin in en ik merkte ook dat ik het echt heel erg had gemist. Hoewel ik niet wilde dat er weer weken niets op mijn blog zou verschijnen wilde ik maar één keer per maand bloggen. Aan het begin had ik er zoveel zin en schreef ik vlijtig artikels en toen, het gebeurde weer. Hoe vlijtig ik ook schreef, er kwamen geen reactie's, geen volgers, geen kijkers. Deed ik het allemaal voor niets? Begrijp me niet verkeerd, ik blog niet voor de kijkers of de populariteit, ik blog voor mezelf. Toch vind ik het wel leuk als mensen mijn artikels lezen en als dat er twee zijn vind ik het gewoon niet helemaal eerlijk omdat ik wel veel tijd stop in het schrijven van artikels en als die niet worden gelezen voel ik me gewoon een beetje nutteloos.
En toen, ik begon met 'ik word ziek zonder jou' en plots!.. Mijn volgers schoten omhoog. Op een dag had ik opeens weer 29 in plaats van 2 kijkers en op bloglovin' had ik opeens 3 in plaats één volger. Veel mensen zullen zeggen dat dit ook niet echt veel is maar ik ben er zo ontzettend blij om! Ik hoop zo dat ik mijn wekelijkse blogbericht volhoud, dat zou me zo blij maken.
Nadat ik weer wat volgers had begonnen mijn handen te tintelen. Ik had zin in een nieuwe lay-out en ik had weer honderd ideeën voor artikels. Nadat mijn lay-out er weer fris uitzag begon ik gelijk verder met een volgende deel van 'ik word ziek zonder jou' en plande dat de week erna in. En daar werd ik zo blij van dat ik daar gelijk een berichtje over had geplaatst. Terwijl ik dit artikel schrijf is het volgende deel van 'ik word ziek zonder jou' nog niet online, maar als dit artikel online komt dan zal het deel al een week online zijn en dat zou betekenen dat ik mijn weekschema al drie weken heb volgehouden. Ik heb het al vaak gezegd maar het maakt me gewoon zo blij. Het maakt me blij als ik weer vol inspiratie zit. Het maakt me blij als ik een mooie lange tekst schrijf en ik aan het einde weet dat ik er voor beloond zal worden en dat al het harde werk niet voor niets is geweest.
Het lijkt namelijk niet zo heel veel, een artikel schrijven, maar het is meer dan je denkt. Eerst moet je een artikel bedenken, dan moet je bedenken hoe je het het beste kan verwoorden en dan moet je het checken op spelfouten en dan eventueel wat mooie plaatjes erbij zoeken. Het klinkt niet veel maar dat is het wel. Ik begon dit artikel met een beetje een idee wat ik erin wilde schrijven, maar echt wist ik het niet. En veel heb ik weg moeten halen en opnieuw moeten schrijven omdat het simpelweg gewoon niet mooi was of niet klopte. Ik schrijf artikels niet in vijf minuten.
Eigenlijk wilde ik jullie gewoon even bedanken. Ik wilde jullie bedanken voor het lezen van mijn artikels. Ik wilde jullie bedanken dat jullie interesse in mijn artikels tonen. Ik wilde jullie bedanken dat jullie mij belonen voor een artikel wat ik geschreven heb.
En ik wilde even zeggen dat het me spijt. Het spijt me dat het zo onduidelijk was op mijn blog, dat er geen schema was en dat de artikels die kwamen vrij kort en niet heel duidelijk waren. Vanaf nu ga ik heel hard mijn best doen voor een mooi artikel en ik ga nog harder mijn best doen om elke week een mooi artikel te schrijven!
-Babette
Toen ik mijn blog dipje had, heb ik zo ontzettend veel volgers verloren. Het maakte me niet heel veel uit, ik schreef voor mezelf, maar ergens merkte ik dat ik het wel jammer vond. Was mijn blog nu zo stom omdat ik me onderscheidde van de rest? Was ik niet meer interessant omdat ik niet meer een standaard beauty/fashion/lifestyle blog was? Of was het mijn persoonlijke leven dat iet interessant was?
Toen ik weer begon met schrijven had ik er zo veel zin in en ik merkte ook dat ik het echt heel erg had gemist. Hoewel ik niet wilde dat er weer weken niets op mijn blog zou verschijnen wilde ik maar één keer per maand bloggen. Aan het begin had ik er zoveel zin en schreef ik vlijtig artikels en toen, het gebeurde weer. Hoe vlijtig ik ook schreef, er kwamen geen reactie's, geen volgers, geen kijkers. Deed ik het allemaal voor niets? Begrijp me niet verkeerd, ik blog niet voor de kijkers of de populariteit, ik blog voor mezelf. Toch vind ik het wel leuk als mensen mijn artikels lezen en als dat er twee zijn vind ik het gewoon niet helemaal eerlijk omdat ik wel veel tijd stop in het schrijven van artikels en als die niet worden gelezen voel ik me gewoon een beetje nutteloos.
En toen, ik begon met 'ik word ziek zonder jou' en plots!.. Mijn volgers schoten omhoog. Op een dag had ik opeens weer 29 in plaats van 2 kijkers en op bloglovin' had ik opeens 3 in plaats één volger. Veel mensen zullen zeggen dat dit ook niet echt veel is maar ik ben er zo ontzettend blij om! Ik hoop zo dat ik mijn wekelijkse blogbericht volhoud, dat zou me zo blij maken.
Nadat ik weer wat volgers had begonnen mijn handen te tintelen. Ik had zin in een nieuwe lay-out en ik had weer honderd ideeën voor artikels. Nadat mijn lay-out er weer fris uitzag begon ik gelijk verder met een volgende deel van 'ik word ziek zonder jou' en plande dat de week erna in. En daar werd ik zo blij van dat ik daar gelijk een berichtje over had geplaatst. Terwijl ik dit artikel schrijf is het volgende deel van 'ik word ziek zonder jou' nog niet online, maar als dit artikel online komt dan zal het deel al een week online zijn en dat zou betekenen dat ik mijn weekschema al drie weken heb volgehouden. Ik heb het al vaak gezegd maar het maakt me gewoon zo blij. Het maakt me blij als ik weer vol inspiratie zit. Het maakt me blij als ik een mooie lange tekst schrijf en ik aan het einde weet dat ik er voor beloond zal worden en dat al het harde werk niet voor niets is geweest.
Het lijkt namelijk niet zo heel veel, een artikel schrijven, maar het is meer dan je denkt. Eerst moet je een artikel bedenken, dan moet je bedenken hoe je het het beste kan verwoorden en dan moet je het checken op spelfouten en dan eventueel wat mooie plaatjes erbij zoeken. Het klinkt niet veel maar dat is het wel. Ik begon dit artikel met een beetje een idee wat ik erin wilde schrijven, maar echt wist ik het niet. En veel heb ik weg moeten halen en opnieuw moeten schrijven omdat het simpelweg gewoon niet mooi was of niet klopte. Ik schrijf artikels niet in vijf minuten.
Eigenlijk wilde ik jullie gewoon even bedanken. Ik wilde jullie bedanken voor het lezen van mijn artikels. Ik wilde jullie bedanken dat jullie interesse in mijn artikels tonen. Ik wilde jullie bedanken dat jullie mij belonen voor een artikel wat ik geschreven heb.
En ik wilde even zeggen dat het me spijt. Het spijt me dat het zo onduidelijk was op mijn blog, dat er geen schema was en dat de artikels die kwamen vrij kort en niet heel duidelijk waren. Vanaf nu ga ik heel hard mijn best doen voor een mooi artikel en ik ga nog harder mijn best doen om elke week een mooi artikel te schrijven!
-Babette
Reacties
Een reactie posten