Het vriendjesvirus
Iedereen heeft het erover. Jongens. Iedereen wil een vriendje. Een ander thema is saai. Op mijn school heerst het 'vriendjesvirus'.
Niet dat het slecht is, het vriendjesvirus, maar het zo ontzettend vermoeiend. Als er over niets anders gepraat wordt dan jongens snak ik naar een gesprek over het weer of desnoods over voetbal (waar ik zelf geen verstand van heb). Hoe oppervakkig ook ik wil gewoon even iets ander dan jongens. Zo speciaal zijn ze niet.
En ik zeg niet dat ik er geen last van heb, het vriendjesvirus. Een gesprek over wie nou de leukste jongen is vind ik heerlijk. En het hebben over hoe leuk hij wel niet is doe ik vaak. Maar ik heb wel zo mijn grenzen. Sommigen op mijn school kunnen over niets anders meer hebben. En als ik het over iets anders wil hebben dan wringen ze zich in allerlei bochten om uiteindelijk weer bij het thema jongens uit te komen.
Jongens, dat is ook zoiets. Waarom verschillen jongens en meisjes zo? Zo verschillend zijn ze immers niet. Jongens zijn ook mensen. Ik denk eigenlijk niet dat het om de jongens zelf gaat. Het gaat meer over een vriendje. Iedereen wil een vriendje. Een romantisch knap perfect vriendje. En als je iets heel graag wil kan je daar niet over ophouden. Toch snap ik niet wat er dan zo speciaal is aan een vriendje en waarom het perse nu moet. Je krijgt nog genoeg kansen op een vriendje waarom moet het dan perse nu? Ongeduldig zijn dat is een rede maar de andere reden dat je perse een vriendje wil is alle verhalen, films en boeken. Alle relatie's in films zijn romantisch schattig en perfect. Maar hier in het echte leven is dat niet zo. Nou kan ik niet uit ervaring spreken want ik ben 14 en ken het echte leven niet eens en met mijn laatste vriendje heb ik het twee weken uitgehouden en toen besefte ik wat een malloot hij eigenlijk was. Maar dat is niet he punt.
Het punt is dat ik het spuugzat ben dat het enige theme om over te praten jongens, kleding of make-up is. En de weinige met wie ik ook nog een zinnig gesprek van voeren kan ik gelukkig tot mijn vriendinnen benoemen. Maar ook in mijn vriendenkring breekt het vriendjesvirus langzaam maar zeker uit. Steeds vaker moet ik naar het eindeloze gezeur over jongens luisteren. En ik doe mee, ik babbel lekker mee over jongens en lach mee. Maar heel soms. Heel soms heb ik er geen zin in. Dan slaat me het vriendjesvirus iets te ver door. Dan hoef ik niet voor de hondertste keer te horen hoe knap hij wel niet is en dan probeer ik het gesprek naar een andere richting te duwen. En waar dat vroeger nog wel lukt lukt het me nu nauwlijks meer en dan ga ik met de enige andere mensen praten die niet over het vriendjesvirus praten. Jongens.
Iets wat ik nog steeds niet snap, waarom maken meisjes altijd een reuze drama en slaan jongens iemand een keer en is het daarna weer goed. Willen meisjes aandacht? Jongens zijn zoveel relaxter om mee te praten. Waarom? Ik heb geen idee. Misschien omdat ze het vriendjesvirus bij zijde laten liggen.
Niet dat het slecht is, het vriendjesvirus, maar het zo ontzettend vermoeiend. Als er over niets anders gepraat wordt dan jongens snak ik naar een gesprek over het weer of desnoods over voetbal (waar ik zelf geen verstand van heb). Hoe oppervakkig ook ik wil gewoon even iets ander dan jongens. Zo speciaal zijn ze niet.
En ik zeg niet dat ik er geen last van heb, het vriendjesvirus. Een gesprek over wie nou de leukste jongen is vind ik heerlijk. En het hebben over hoe leuk hij wel niet is doe ik vaak. Maar ik heb wel zo mijn grenzen. Sommigen op mijn school kunnen over niets anders meer hebben. En als ik het over iets anders wil hebben dan wringen ze zich in allerlei bochten om uiteindelijk weer bij het thema jongens uit te komen.
Jongens, dat is ook zoiets. Waarom verschillen jongens en meisjes zo? Zo verschillend zijn ze immers niet. Jongens zijn ook mensen. Ik denk eigenlijk niet dat het om de jongens zelf gaat. Het gaat meer over een vriendje. Iedereen wil een vriendje. Een romantisch knap perfect vriendje. En als je iets heel graag wil kan je daar niet over ophouden. Toch snap ik niet wat er dan zo speciaal is aan een vriendje en waarom het perse nu moet. Je krijgt nog genoeg kansen op een vriendje waarom moet het dan perse nu? Ongeduldig zijn dat is een rede maar de andere reden dat je perse een vriendje wil is alle verhalen, films en boeken. Alle relatie's in films zijn romantisch schattig en perfect. Maar hier in het echte leven is dat niet zo. Nou kan ik niet uit ervaring spreken want ik ben 14 en ken het echte leven niet eens en met mijn laatste vriendje heb ik het twee weken uitgehouden en toen besefte ik wat een malloot hij eigenlijk was. Maar dat is niet he punt.
Het punt is dat ik het spuugzat ben dat het enige theme om over te praten jongens, kleding of make-up is. En de weinige met wie ik ook nog een zinnig gesprek van voeren kan ik gelukkig tot mijn vriendinnen benoemen. Maar ook in mijn vriendenkring breekt het vriendjesvirus langzaam maar zeker uit. Steeds vaker moet ik naar het eindeloze gezeur over jongens luisteren. En ik doe mee, ik babbel lekker mee over jongens en lach mee. Maar heel soms. Heel soms heb ik er geen zin in. Dan slaat me het vriendjesvirus iets te ver door. Dan hoef ik niet voor de hondertste keer te horen hoe knap hij wel niet is en dan probeer ik het gesprek naar een andere richting te duwen. En waar dat vroeger nog wel lukt lukt het me nu nauwlijks meer en dan ga ik met de enige andere mensen praten die niet over het vriendjesvirus praten. Jongens.
Iets wat ik nog steeds niet snap, waarom maken meisjes altijd een reuze drama en slaan jongens iemand een keer en is het daarna weer goed. Willen meisjes aandacht? Jongens zijn zoveel relaxter om mee te praten. Waarom? Ik heb geen idee. Misschien omdat ze het vriendjesvirus bij zijde laten liggen.
Reacties
Een reactie posten