Babette's sea of life

'Wat zie je er goed uit?' 'Je bent hartstikke knap' 'Wauw jij bent slim' Complimenten. Super lief allemaal, aardig. Mensen valt iets op over jou. Veel mensen houden ervan, complimenten krijgen. Ik niet. Zeg tegen mij liever:' Je bent ietsje te dik je bent niet zo slim.' Eerst zal mijn zelfvertrouwen even kleiner worden  maar dan schiet gelijk de gedachte door mijn hoofd: Ja, Babette ze heeft wel gelijk. Ga eens even hardlopen, ga even beter opletten in de klas, ga je eens even wat meer verdiepen. En ik hoef niet de hele tijd beledigingen naar mijn hoofd geslingerd en ik vind het ook leuk als ik naar lang werken een goed resultaat behaal en ik daarom dan een complimentje krijg. Maar als ik te vaak complimenten krijg, ontstaat er een soort arrogantie. Een onbewuste arrogantie en na een tijdje vallen al mijn eisen aan mezelf weg. 'Je kan het toch al, je bent toch al knap genoeg.' Terwijl.ik het juist goed vind dat ik hoge eisen heb en als ik iets ...

Lees  hier  de vorige delen Wouter zei:" Ik denk dat wij elkaar niet zullen vergeten. Tenminste dat hoop ik." "Als jij nou in Amsterdam.komt studeren." Ik glimlachte, hij ook. " Misschien wil ik wel helemaal niet studeren." " Kom op Wouter, je bent slim genoeg en anders gooi je je vwo diploma wel een beetje weg." "Klopt." " Denk gewoon aan wat je het aller leukste vind om te doen." " Het allerliefste zou ik leraar psychologie worden aan een universiteit. Het is alleen.." " Wat is er?" "Mijn ouders zijn ervan overtuigd dat ik geneeskunde moet doen. Maar ten eerste vind ik dat niet leuk en ten tweede ben ik er te dom voor." " Te dom niet. Kan je ze niet overtuigen?" "Hoe? Ze zeggen me elke dag hoe trots ze op me zullen zijn als ik een dokter ben, en ik wil ze niet teleurstellen. En ook niet kwetsen." " Als je uitlegt dat je echt iets anders wil. Ik bedoel het is jouw leven...

Lees  hier  de vorige delen "hoe gaat met je?" vroeg ik Wouter. Hij streek zijn haar naar achter en zei:" Ja, het gaat goed, ik ben nog een beetje aan het kijken wat ik precies wil en waar ik precies heen wil. Met studeren enzo, we zitten in het eindexamenjaar. Dat is een beetje eng eigenlijk. Na dit jaar is alles wat normaal was weg." Ik knikte langzaam, het was waar wat hij zei, het was allemaal best wel eng maar ik wist wat ik wilde. Ik ging media studeren en daarna master journalistiek. Ik vroeg:" Wat wil je gaan doen?" "Ik wil sociale psychologie studeren en dan aan een universiteit les geven. Of waarschijnlijk, dat weet ik nog niet helemaal zeker." " En dan zeg jij dat je nog niet weet wat je wil doen! Je weet meer dan ik!" "Ik weet wat ik wil doen maar niet waar." Hij glimlachte. " Het zou wel echt tof zijn als we in dezelfde stad zouden studeren. Ik wil in Amsterdam studeren, ik ben al op een universiteit aangen...

Lees  hier  het hele verhaal Ik keek Lana dankbaar aan, haar bruine ogen stonden bezorgd. Ik slikte en Lana at verder. Het was twee uur en ik stond te wachten bij de deur op Lana, mijn jas had ik al aan. Ik had vandaag een witte blouse met een grote sjaal aan en daarbij en dikke warme zwarte winter mantel. Daarbij had ik een spijkerbroek en mijn hoge zwarte laarzen aan. Ik stond met mijn tas in mijn hand bij de deur en gilde:" Lana schiet op we missen de tram!" Mijn haar zat in een knot. Toen kwam Lana eindelijk naar beneden, ze had bruine schoenen en een legergroene broek aan. Daarbij had ze een zwart topje en een donkerblui subtiel vestje en haar donkerblauwe mantel. Haar haar zat in een staart. Ze had een grote glimlach op haar gezicht en zei:" Hier ben ik al." We liepen de deur uit en de koude wind blies in mijn gezicht. Tegenover ons zagen we de tram stoppen en we begonnen beide te rennen. Helaas sloten de deuren voor ons en reed de tram weg. Dat werd tien m...

Het eerste deel nog niet gelezen? Klik  hier . Ik merkte dat ik in slaap was gevallen, want het was twee uur later. Mijn moeder klopte op de deur en zei:" Je was in slaap gevallen, ik ben net thuis. In de koelkast staat lasagne." Ik zei:" Ik heb geen honger maar toch bedankt mam." Mijn moeder kwam langzaam mijn kamer in en ging op mijn bed zitten. Ze keek me aan. Ik had absoluut geen zin in een moeder dochter gesprek., dus wendde ik mijn hoofd en keek uit het raam. Het regende nog steeds, maar het getik wat me twee uur eerder rustig maakte, maakte me nu boos. Ik trok mijn knieën naar me toe en sloeg mijn armen eromheen. Mijn moeder zei:" Wat is er lieverd? Je ziet zo bleek? Je vindt toch niet dat ik te veel weg ben?" Mijn moeder was veel weg en ik vond het niet altijd even leuk, bovendien was mijn vader alleen maar in de weekenden thuis maar eigenlijk boeide me het niet zo veel, bovendien wilde ik niet dat mijn moeder zich schuldig voelde. Ze had een goe...