Babette's sea of life

Ik werd blij van zijn vrolijke gezicht. Ergens achter in mijn hoofd dacht ik aan Daan. Ik pakte een broodje. Iedereen keek naar Maarten en Emily en iedereen begon ze allemaal vragen te stellen. Zelfs Lana leek oprechte interesse te tonen in Maarten en Emily. Ik keek even snel op mijn mobiel. Vijf gemiste oproepen van Daan. Hield hij dan toch nog van me? Ik scrolde door mijn whatsapp en tot mijn verbazing zag ik een berichtje van Wouter. Er stond: Goede morgen! Gaat het al wat beter?  Ik moest glimlachen. Waaraan had ik hem verdient? Hij was zo ontzettend lief! Ik zag een berichtje van Daan hij was van gisteravond, en ook al wilde ik het niet open klikken won mijn nieuwsgierigheid het: Leen, kan je me alsjeblieft even bellen dan kan ik het uitleggen. Ik heb er geen zin in zo. Ik begrijp dat je boos op me bent. Waarom eigenlijk? Jij hebt het toch uitgemaakt. Ik zou verdrietig moeten zijn maar jij bent het. Waarom? Ik heb lang met Lana gepraat en haar alles verteld omdat ik dacht d...

Iedereen heeft het erover. Jongens. Iedereen wil een vriendje. Een ander thema is saai. Op mijn school heerst het 'vriendjesvirus'. Niet dat het slecht is, het vriendjesvirus, maar het zo ontzettend vermoeiend. Als er over niets anders gepraat wordt dan jongens snak ik naar een gesprek over het weer of desnoods over voetbal (waar ik zelf geen verstand van heb). Hoe oppervakkig ook ik wil gewoon even iets ander dan jongens. Zo speciaal zijn ze niet. En ik zeg niet dat ik er geen last van heb, het vriendjesvirus. Een gesprek over wie nou de leukste jongen is vind ik heerlijk. En het hebben over hoe leuk hij wel niet is doe ik vaak. Maar ik heb wel zo mijn grenzen. Sommigen op mijn school kunnen over niets anders meer hebben. En als ik het over iets anders wil hebben dan wringen ze zich in allerlei bochten om uiteindelijk weer bij het thema jongens uit te komen. Jongens, dat is ook zoiets. Waarom verschillen jongens en meisjes zo? Zo verschillend zijn ze immers niet. Jongens zi...

Ik ben blij, ik ben vrolijk. Toen ik mijn blog dipje had, heb ik zo ontzettend veel volgers verloren. Het maakte me niet heel veel uit, ik schreef voor mezelf, maar ergens merkte ik dat ik het wel jammer vond. Was mijn blog nu zo stom omdat ik me onderscheidde van de rest? Was ik niet meer interessant omdat ik niet meer een standaard beauty/fashion/lifestyle blog was? Of was het mijn persoonlijke leven dat iet interessant was? Toen ik weer begon met schrijven had ik er zo veel zin in en ik merkte ook dat ik het echt heel erg had gemist. Hoewel ik niet wilde dat er weer weken niets op mijn blog zou verschijnen wilde ik maar één keer per maand bloggen. Aan het begin had ik er zoveel zin en schreef ik vlijtig artikels en toen, het gebeurde weer. Hoe vlijtig ik ook schreef, er kwamen geen reactie's, geen volgers, geen kijkers. Deed ik het allemaal voor niets? Begrijp me niet verkeerd, ik blog niet voor de kijkers of de populariteit, ik blog voor mezelf. Toch vind ik het wel leuk al...

We stapte uit en liepen de volle kroeg in. Ik zag Lana al zitten naast Louise. We gingen naar ze toe, er waren tot onze verbazing nog plekken naast Lana en Louise vrij. We gingen naast ze zitten. Wouter raakte in gesprek met een vriend van hem en Louise was met een jongen aan het praten. Ik moest denken aan Daan, ik was maar een vriendin geweest. Ik zei tegen Lana:" Kom even mee naar buiten." Ik pakte haar hand en trok haar mee naar buiten. Eenmaal buiten zei Lana:" Wat is er? Het is stervens koud dus snel graag." "Leg uit, dat met Daan. Dat hij naar zijn andere vriendin ging." "Ja hij heeft blijkbaar een vriendin, hij wilde kijken wie hij leuker vond en nu jij het had uit gemaakt had hij zijn keuze gemaakt. Hij zei dat hij jou eigenlijk leuker vond. Maar met wie hij je bedroog was dezelfde geweest. Alleen had zij het de hele tijd uitgemaakt en toen ging hij met jou." Lana's woorden kwamen als een doffe klap binnen. Ik was de hele tijd een tw...

Ik wilde even melden dat ik voor volgende week een blogpost gepland heb staan. Ik ben er blij mee. En ik hoop, ik hoop zo erg dat één keer per week een vaste routine wordt. De reden dat ik dit even wilde vertellen is omdat ik er gewoon zo ontzettend blij om ben en ik er helemaal vrolijk van wordt. Dat was het al :) Babette

Zoals misschien gezien hebben, en misschien ook niet, is mijn lay-out(schrijf je het zo?) veranderd. Alweer. Ja mensen, ik vond de andere lay-out toch iets te winters en aangezien het lente is vond ik het tijd voor een frisse mooie levendige lay-out. Ik ben niet heel handig met computers, ik kan er mee overweg maar een echte lay-out maken of coderen of hoe dan ook kan ik niet. Ik kijk simpelweg bij blogger en zoek een mooi patroon uit, die bewerk ik dan een beetje en dan ben ik klaar. Meestal ben ik daar niet zo lang mee bezig maar dit keer wel. Of nou ja, langer dan de gebruikelijke vijf minuten. Het kwam vooral omdat ik dit keer niet echt wist wat ik wilde. Ik wilde een frisse nieuwe lay-out, maar hoe die eruit zag wist ik niet. Ik zat na te denken en dacht opeens aan mijn naam. Bubble's Style. Deze naam, ik vind hem verschrikkelijk maar het is nu eenmaal mijn naam. Ik was heel creatief toen ik hem bedacht, ik heet namelijk Babette en ik word wel vaak babie genoemd. En daar heb...