Starend

Ogen. Bruin, Groen, Blauw. Starend naar hetzelfde.
Dezelfde leeftijd allemaal.
Starend naar elkaar.
Naar de plek die iedereen begrijpt maar toch ook zo verborgen is.
De plek waar iedereen een dekking heeft maar zich toch ook weer blootstelt.
Starend naar het witte licht.
Starend naar de personen aan de andere kant van de wereld.
Bruin, Groen, Blauw, zelfs grijs af en toe.
Elke dag weer.
Niet eens aandacht aan de vogel die een liedje zingt.
Die vogel zien ze vast wel op die plek.
Met een somber gezicht en af en toe een lach.
Starend tot in de nacht.
De frisse lucht niet eens van belang.
En voor 'buiten' bang.