Mei.
De frustratie die ik opschreef over mei, en elke zomer en lente maand in het algemeen.
Het is mei, vogels zingen (blij), de zon schijnt (niet echt). Het is mei, zorgeloze, fijne mei. Lente is gekomen, als is er nog maar weinig van te zien. Sneeuw zal niet meer komen, het onzekere april is voorbij. Mei. Bloemen duiken overal op en die dikke winterjassen zijn opgeborgen in de kelder. De mutsen, sjaals en handschoenen zijn ook weggestopt. Overal zijn de witte winterhuidjes weer te zien. De straten zijn weer vol en het lijkt wel of iedereen veel minder haast heeft. Even op een terrasje zitten is geen tijdverspilling aangezien het zonnetje schijnt. Niemand wil meer snel naar huis omdat het zo koud is, want dat is het niet meer. Opeens is het weer chaos op de straat. De kalme, rustige winterstilte is verdwenen. De wereld ligt niet meer in een winterslaap. Het vuil moet het huis uit en buiten is het druk. De vakanties geboekt in de winter komen een stukje dichterbij. Iedereen praat er opgewonden over. De wereldchaos is terug. Ben ik dan de enige die de fijne stilte mist? Ben ik nu de enige die liever binnen zit? Ik wil niet luisteren naar jullie gekweb over Italië, Corsica en Parijs. Geef me alsjeblieft de stilte terug, dat sprookjesachtige wit. Laat me kijken naar de lege straten en dromen over veel. Laat me rustig langs de leegte lopen. Mij stoort de kou niet, echt heus waar. De sneeuw is niet de vijand, tegen het sprookjeslandschap heb ik geen bezwaar. De wereld is veel mooier wit, veel fijner zonder al die mensen. Die mensen die maar kwebbelen over eigenlijk helemaal niets van belang. Uiteindelijk klagen zo weer van 'o, het is zo warm'. Natuurlijk is die blijheid fijn, gezellig is het ook. Toch is het heel iets anders, dat zomer lente ding. Kijk in de winter is het kalm, maar verre van eenzaam. Neem die leuke avondjes voor de open haard. Neem Sinterklaas, neem kerstmis, nieuwjaar en Valentijnsdag. Waarom dan die haast? Alleen omdat het koud is? Heel eerlijk heb ik liever een dikke trui aan dan een los floddertje om je heen dat je nauwelijks een shirt kunt noemen. Ben ik gek, asociaal en een eenzaam? Of is het gewoon de voorkeur aan stilte, kalmte, leegte en sneeuw?
Het is mei, vogels zingen (blij), de zon schijnt (niet echt). Het is mei, zorgeloze, fijne mei. Lente is gekomen, als is er nog maar weinig van te zien. Sneeuw zal niet meer komen, het onzekere april is voorbij. Mei. Bloemen duiken overal op en die dikke winterjassen zijn opgeborgen in de kelder. De mutsen, sjaals en handschoenen zijn ook weggestopt. Overal zijn de witte winterhuidjes weer te zien. De straten zijn weer vol en het lijkt wel of iedereen veel minder haast heeft. Even op een terrasje zitten is geen tijdverspilling aangezien het zonnetje schijnt. Niemand wil meer snel naar huis omdat het zo koud is, want dat is het niet meer. Opeens is het weer chaos op de straat. De kalme, rustige winterstilte is verdwenen. De wereld ligt niet meer in een winterslaap. Het vuil moet het huis uit en buiten is het druk. De vakanties geboekt in de winter komen een stukje dichterbij. Iedereen praat er opgewonden over. De wereldchaos is terug. Ben ik dan de enige die de fijne stilte mist? Ben ik nu de enige die liever binnen zit? Ik wil niet luisteren naar jullie gekweb over Italië, Corsica en Parijs. Geef me alsjeblieft de stilte terug, dat sprookjesachtige wit. Laat me kijken naar de lege straten en dromen over veel. Laat me rustig langs de leegte lopen. Mij stoort de kou niet, echt heus waar. De sneeuw is niet de vijand, tegen het sprookjeslandschap heb ik geen bezwaar. De wereld is veel mooier wit, veel fijner zonder al die mensen. Die mensen die maar kwebbelen over eigenlijk helemaal niets van belang. Uiteindelijk klagen zo weer van 'o, het is zo warm'. Natuurlijk is die blijheid fijn, gezellig is het ook. Toch is het heel iets anders, dat zomer lente ding. Kijk in de winter is het kalm, maar verre van eenzaam. Neem die leuke avondjes voor de open haard. Neem Sinterklaas, neem kerstmis, nieuwjaar en Valentijnsdag. Waarom dan die haast? Alleen omdat het koud is? Heel eerlijk heb ik liever een dikke trui aan dan een los floddertje om je heen dat je nauwelijks een shirt kunt noemen. Ben ik gek, asociaal en een eenzaam? Of is het gewoon de voorkeur aan stilte, kalmte, leegte en sneeuw?
Reacties
Een reactie posten