Alsjeblieft Roos

Mijn haar viel voor de zoveelste keer voor mijn ogen. Driftig pakte ik het bruine plukje haar en deed het achter mijn oor. Vooral woede voelde ik, het verdriet zou later komen. Hidde was vreemdgegaan. Door die actie vond ik hem walgelijk, alles aan hem. Hoe had ik hem ooit leuk gevonden? Mijn telefoon ging, Hidde. "Wat wil je?" "Laat het me uitleggen, alsjeblieft Roos.""Wat precies valt er uit te leggen?" "Ik was dronken, Lea vind me leuk en jij was al vier weken weg, in America. Ik had behoeftes, maar ik hou alleen maar van jou Roos. Het spijt me." "Wat ben jij een eikel zeg, je het Lea gebruikt en mij pijn gedaan omdat je behoeftes hebt, en dat terwijl ik mijn droom om een roadtrip door Amerika te doen in vervulling laat gaan. Na al die jaren dromen en sparen. Je excuus is dat je behoeftes hebt? Alsjeblieft, wat ben jij een slappe lul." "Ik weet het Roos, maar ik ben niet veranderd, je hield van me toen, hoezo gaat dat nu niet?" "Wauw, is dit je verontschuldiging?" "Nee, shit sorry. Het spijt me echt." "Hidde ik hou nog steeds van je, maar blijkbaar ben je niet goed voor me." "Vind je dit niet een beetje dramatisch?" "Jij bent echt de beste in het goed maken zeg." "Roos kom op. Doe niet zo. Het spijt me oprecht, het was stom en ik had het niet moeten doen en al helemaal niet met Lea, maar er moet toch wel een manier zijn hoe je me kan vergeven? Je hebt me nu al anderhalve week weggedrukt. Je wil het zelf toch ook, anders had je nu niet opgenomen." "Hidde. Ik wilde gewoon een paar antwoorden, die heb ik en nu ga ik weer." "Roos, alsjeblieft." "Val dood Hidde, echt." Ik wachtte even voordat ik ophing, hoorde Hidde mijn naam piepen en toen drukte ik op het rode knopje. Driftig duwde ik mijn mobieltje van me af. Toen drupten de tranen over mijn wangen.