Waarom ik zo lang geen artikel gepubliceerd heb.

Ik wilde als eerste zeggen, dankjewel voor alle lieve volgers die niet afgehaakt zijn als ik een tijde niets postte. Waarom ik niets postte is niet weer het simpele ik had het te druk, ik had geen inspiratie

Het internet is een wrede plek en gelukkig merk ik daar niet heel veel van omdat ik niet zoveel volgers heb die iets gemeens zeggen en sowieso zeggen mijn volgers niet zo veel. Ja jongens op bloglovin zijn het er zeven. Toch is het iets wat me niet lekker zit want ik begin zo vaak een artikel en maak het niet af en dat komt door een aantal dingen. 

In principe is het een leuk onderwerp, goed bedacht en zou ik er een mooi artikel over kunnen maken maar het is de druk, de druk dat het niet goed genoeg is. Dat mijn artikel niet lang genoeg is. En ook al weet ik dat niemand er iets over zal zeggen, weet ik ook dat er mensen zijn die het lezen en ik wil die weinige mensen die het lezen niet teleurstellen. Begrijp me niet verkeerd. Dit is geen schreeuw om aandacht. Dit is geen smeken om meer volgers. Ik wil alleen iets duidelijk maken. 

De lezers van mijn blog hebben eisen, of verwachten iets van mijn artikels. En ik kan niet genoegen nemen met een ondoordacht artikel en ik wil er iets moois van maken maar dat lukt af en toe gewoon niet. En soms schrijf ik dan over dingen die me helemaal niet overkomen zijn, gewoon omdat ik erover kan schrijven en omdat er dan een artikel staat op mijn blog. Zo wil ik niet bloggen. Ik wilde een blog met mijn gedachtes. Niet schrijven over wat iemand anders is overkomen. 

Als ik echter een artikel wil schrijven over hoe het met mij gaat dan klap ik dicht. Ik kan het niet onder woorden brengen en ik ben bang dat ik teveel uit mijn privé leven deel. Ik ben bang dat één of andere gek opeens aan mijn huis staat. Het internet is immers een grote plek vol met mensen en die mensen zijn allemaal anders. Hoe moet ik weten hoe iemand op mijn woorden zal reageren? Bovendien zie ik die reactie niet. Misschien is er wel een hacker die op de één of andere manier aan mijn adres is gekomen en voor mijn deur staat. Ik wil niet te veel delen op het internet maar ik kan misschien niet helemaal inschatten wat te veel nou eigenlijk is. 

Of dit redenen zijn om helemaal te stoppen met schrijven? Nee, ik hou van schrijven en ik schrijf ook met heel veel passie. Alleen soms lukt het niet. En dat heeft te maken met inspiratie maar niet alleen met dat. Het heeft dus ook met dit te maken. Het is een rare angst en ik weet niet waarom ik het heb. Maar ik vond het belangrijk om het te vertellen omdat het internet een rare plaats is. Bloggen hoort leuk te zijn maar er zijn zo veel bloggers die er mee kappen vanwege alle nare reactie's. Gelukkig heb ik dat niet en alle reactie's die ik heb gehad waren positief. Ik vind alleen dat we die gemene reactie's niet hoeven te plaatsen. Je kan opbouwende kritiek geven maar als je niets zinnigs te zeggen hebt dan hoef je niets te zeggen. Waarom zou je een blog bekijken die je helemaal niet leuk vind, en dan een reactie plaatsen over hoe stom de blog is, en de schrijfster een slecht gevoel geven? Is het nodig? Nee het is niet nodig. 

Bovendien zie ik wel meer dat lezers vaak het idee hebben dat ze het beter weten dat de persoon die het schrijft. En ze trekken snel conclusie's, denken dat omdat zij hun leven delen op het internet mag beslissen over hun leven. Wat veel mensen vergeten is dat het hun leven is en dat je er niets over te zeggen hebt. Dat zij moeten beslissen over hun eigen leven en dat ze je er alleen maar een kijkje in geven. 

Er komen weer artikels. Het was alleen een ding wat ik wilde delen.