Die verdomde comfort zone
Vroeger had ik er nooit last van. Alle artikels die ik erover las vond ik onzin en sloegen nergens op. Nu heb ik wel last van. Die verdomde comfort zone.
Misschien is het de pubertijd die toeslaat maar ik begin echt onzeker te worden. Het zijn dingen die ik wil doen en nog nooit gedaan heb en die ik dan niet durf omdat ik bang ben voor andere mensen hun reactie.
Waarom? Het is volstrekt onnodig. Ik moet gewoon doen waar ik zin in heb maar ik durf niet uit mijn comfort zone te komen. Waarom maakt het me zoveel uit wat anderen van me denken?
Ben ik bang dat ze me zullen uitlachen of dat er over me geroddeld wordt? Eigenlijk maakt het me niets uit omdat ik weet dat mijn echte vrienden me zullen steunen en toch durf ik het niet. Misschien omdat ik zelf ook raar naar mensen kijk die uit hun comfort zone stappen. En dat zou ik niet moeten doen, ik weet het, maar ik doe het toch en het is een slechte eigenschap. Ik moet mensen laten doen waar ze zin in hebben en geen oordeel over ze hebben.
En ik zou zelf niet moeten geven om het oordeel van iemand die ik toch niet aardig vind. Het is alleen die onzekerheid die ik maar niet weg kan praten, heeft het echt me de pubertijd te maken?
Als het met de pubertijd te maken heeft, hoop ik dat die stomme onzekerheid maar snel weer weg gaat want ik heb echt geen zin in dit onzeker gedoe. Ik wist altijd één ding over mezelf en dat was dat ik zelfverzekerd was. Nu zelfs dat niet meer zo is begin ik echt onzeker te worden. Ben ik nog wel mezelf?
Ja natuurlijk ben ik dat. Ik wil alleen nieuwe dingen uit proberen en dat is een beetje eng en zo gek is dat niet. Iets nieuws is altijd eng. Als ik een nieuwe sport zou beginnen is het ook eng omdat ik nog niemand ken. En met comfort zone is het precies hetzelfde denk ik. Ik ken de comfort zone. Daarbuiten ken ik het niet en daarom is het geloof ik eng. Maar je moet je angsten overwinnen en ik zou uit die verdomde comfort zone moeten stappen en eindelijk doen wat ik echt wil doen. Het leven is te kort om dingen te doen die je eigenlijk niet echt wil doen en je moet er optimaal van genieten!
Misschien is het de pubertijd die toeslaat maar ik begin echt onzeker te worden. Het zijn dingen die ik wil doen en nog nooit gedaan heb en die ik dan niet durf omdat ik bang ben voor andere mensen hun reactie.
Waarom? Het is volstrekt onnodig. Ik moet gewoon doen waar ik zin in heb maar ik durf niet uit mijn comfort zone te komen. Waarom maakt het me zoveel uit wat anderen van me denken?
Ben ik bang dat ze me zullen uitlachen of dat er over me geroddeld wordt? Eigenlijk maakt het me niets uit omdat ik weet dat mijn echte vrienden me zullen steunen en toch durf ik het niet. Misschien omdat ik zelf ook raar naar mensen kijk die uit hun comfort zone stappen. En dat zou ik niet moeten doen, ik weet het, maar ik doe het toch en het is een slechte eigenschap. Ik moet mensen laten doen waar ze zin in hebben en geen oordeel over ze hebben.
En ik zou zelf niet moeten geven om het oordeel van iemand die ik toch niet aardig vind. Het is alleen die onzekerheid die ik maar niet weg kan praten, heeft het echt me de pubertijd te maken?
Als het met de pubertijd te maken heeft, hoop ik dat die stomme onzekerheid maar snel weer weg gaat want ik heb echt geen zin in dit onzeker gedoe. Ik wist altijd één ding over mezelf en dat was dat ik zelfverzekerd was. Nu zelfs dat niet meer zo is begin ik echt onzeker te worden. Ben ik nog wel mezelf?
Ja natuurlijk ben ik dat. Ik wil alleen nieuwe dingen uit proberen en dat is een beetje eng en zo gek is dat niet. Iets nieuws is altijd eng. Als ik een nieuwe sport zou beginnen is het ook eng omdat ik nog niemand ken. En met comfort zone is het precies hetzelfde denk ik. Ik ken de comfort zone. Daarbuiten ken ik het niet en daarom is het geloof ik eng. Maar je moet je angsten overwinnen en ik zou uit die verdomde comfort zone moeten stappen en eindelijk doen wat ik echt wil doen. Het leven is te kort om dingen te doen die je eigenlijk niet echt wil doen en je moet er optimaal van genieten!
Reacties
Een reactie posten