Ik ben anoniem

Jullie weten vrij weinig over mij. Ik plaata niet al te persoonlijke berichten op mijn blog en foto's van mijn gezicht staan er niet op. (ooit hebben ze er wel op gestaan maar ik heb ze later gewist) Ik ben vrij anoniem voor jullie. De blogs die ik lees zijn allemaal vrij open blogs en de persoon die het schreeft heeft er geen moeite mee zijn problemen op het internet te zetten en als je die persoon iets langer volgt kom je veel over hem of haar te weten. Ik vind deze blogs ook leuk om te lezen. Waarom doe ik het dan zelf niet? Ten eerste omdat ik het eng vind. Ik vins het internet sowieso een beetje eng, het is zo mega groot en ik ben er maar zo een klein deeltje van... Maar ik vind het eng foto's te delen op een openbare blog en ik weet dat je het op instragam en google net zo goed kan vinden en als iemand me wil stalken zal hij of zij genoeg informatie over me vinden maar ik vind het op een blog net wat groter. Als op instagram een vieze oude man me wil volgen kan ik hem altijd nog blokeren maar op mijn blog kan iedereen zomaar lezen wat ik denk/voel en wie ik ben. Ik wil niet dat een foto van mij open op mijn blog staat. Kinderachtig, ik weet het.
Deze blog is geschreven door een veertienjarig meisje die haar gevoelens wilde uitten doormiddel van een blogpost en meer is het niet. Hoewel er geen foto's op mijn blog staan van mijzelf lijkt het soms alsof ik geen mens ben. Alsof ik maar een robot ben die artikels schrijft om iedereen maar tevreden te houden. Maar ik ben ook maar een doodnormaal meisje met een normaal leven en met gevoelens die van de ene naar de kant schieten. Ik ben gewoon iemand die van schrijven van houdt en gewoon een doodnormale tiener. Met puistjes met onzekerheden en van alles. Ik ben doodnormaal, ookal ben ik anoniem. Dus als er een weekje even geen artikel komt zal ik dat uitleggen maar moeten jullie dat ook wel begrijpen. Want ook ik heb mijn dipjes en achter deze blog zit ook een meisje met gevoelens. Ik ben gewoon maar Babette.
En sommige mensen vinden het stom dat ik niet veel vertel of laat zien van mezelf maar ik wil nog even anoniem blijven. Misschien onthul ik mezelf ooit eens. Als ik daar klaar voor ben. Als ik ervan ben overtuigd dat het geen kwaad meer kan. Ik weet niet hoeveel kwaad het nu kan maar ik weet wel dat het niet helemaal veilig is. Ik hoef geen commentaar op mijn uiterlijk en ik hoef ook geen pedo's. En een aantal van jullie zullen nu vast wel denken dat ok onzeker ben over me uiterlijk of dat dit artikel een schreeuw om aandacht is. Maar geen van beide is waar. Ik ben niet onzeker over me uiterlijk, in tegendeel. Ik ben juist heel zelfverzekerd en dat is de rede dat ik er niets opzet. Bovendien vind ik het niet nodig. Een artikel lezen kunnen jullie ook wel als jullie geen beeld van mij erbjj hebben. Een schreeuw om aandacht is dit artikel ook niet. Ik wilde gewoon even vertellen waarom mijn blog zo is zoals hij is. En ik ben er blij mee. Mijn blog blijft zoals hij is ookal ben ik anoniem. Ik ben ook maar een meisje
Babette