Schitterende shit- deel 8

Heb je de vorige delen niet gelezen, klik dan hier

Het was zelfs voor Lieke’s doen echt heel erg. Michiel liep naar huis en ik begreep dat hij het niet had mogen doorvertellen. Ik snikte en keek naar het ziekenhuis. Ik liep naar huis en rende naar mijn kamer. Daar begon ik na te denken. Waarom zou Lieke Nienke dood willen hebben. Toen dacht ik opeens aan een ruzie: Lieke zei: Je hebt mijn mobiel kapot gemaakt!” Waarop Nienke zei: ”Niet waar dat heb je zelf gedaan.” Ik gilde, als Lieke dit echt zou doen zou dat ook de rede zijn dat Lieve laatst door een auto-ongeluk in het ziekenhuis kwam. Dan zou het betekenen dat Mara het volgende slachtoffer was. Ik begon te huilen, ik mocht Mara niet maar ik gunde haar nou ook niet de dood toe. Ik schreef:

Hoi Mara,

Wij mogen elkaar niet zo

Maar je bent in gevaar

Je had toch laatst ruzie met Lieke

Nou Nienke ook en die ligt nu in het ziekenhuis.

En herinner je Lieve nog? Die had ruzie met Lieke en daarna kreeg ze een auto-ongeluk.

Ik zeg het je wees op je hoede.

Verbrand deze brief nadat je hem gelezen hebt!

Pas op straks pakt Mina je ook nog.

groet

Dalia

Ik schrok van mijn eigen gedachte, had ik niet laatst ook een soort van ruzie? Het was in elk geval een meningsverschil. Ik werd bang, stel dat ik het volgende slachtoffer was? Na een halfuur piekeren zette ik me van de gedachte af en ging tv kijken. Mijn broertje kwam aangerend en zei:” we hebben gewonnen bij de voetbalwedstrijd, ben je met Michiel samen?” Ik knikte kort en keek verder.

Michiel keek tv, al wist hij niet eens waar het over ging. Ik was zo in gedachte over Lieke. Ik keek naar mijn moeder. Ze was aan het praten aan de telefoon. Afwezig rechtte ik mijn blik weer op de tv. Het was reclame, toen begon ik weer aan Lieke te denken en kreeg een rilling over mij rug. De reclame was voorbij en ik keek naar het programma, het ging over een man die het voor dieren op nam. Weer dacht ik aan Lieke. Toen dacht ik aan Dalia, en met die fijne gedachte viel ik in slaap. “Michiel wakker worden.” Het was mijn moeder. Slaperig keek ik op de klok. Het was half elf, ik pakte mijn tandenborstel en begon mijn tanden te poetsen.

Ik lag in mijn bed, toen ik dacht aan Michiel. Wat was het een schok om het te zien. Toen dacht ik aan Nienke, zij had Michiel gezoend! Ik trapte boos in mijn bed. Toen viel ik in slaap.

Met de gedachte aan Dalia’s tong in mijn mond en dat er gelukkig niets was gebeurd, viel ik in slaap.

De volgende dag hing er op school een heel rare sfeer. Ik gaf het briefje aan Mara en diezelfde dag kreeg ik dit terug:

Hoi,

Wij mogen elkaar inderdaad niet

Ik bedank je dat je me wilt waarschuwen.

Maar als je echt een grap met me wil uithalen zou je echt iets beters moeten verzinnen!

De brief verbrand ik met plezier.

groet Mara

p.s De grap was niet grappig!