Babette's sea of life

Het giet met bakken uit de hemel. De regen begon met een rustig miezeren en begon vervolgens keihard te gieten. De straten zijn leeg, op een paar rennende mensen na. Ik zit hier te wachten op mijn trein, die zo komt. De bomen waaien wild heen en weer, de lucht is grauw. De regen maakt mijn hoofd leeg, de koude wind zorgt voor verfrissing. Ik geniet van dit woeste weer, in tegenstelling tot de rest van de wereld. De trein komt piepend aan, zit vol met kleine regendruppels die langzaam langs het raam naar beneden glijden. Ik stap in de trein die vrij vol is. Langzaam zoek ik een plek naast het raam en ga zitten. Om me heen zie ik andere treinen rijden. We komen in beweging. Mijn been deinst rustig heen en weer. Ik kijk naar de druppels die langzaam het raam afdruppen. Het is warm en droog in de trein. Ik snak naar de koude regendruppels op mijn huid. Het is me veel te warm in deze trein. Hoewel mijn blik nog strak gericht op het buitenlandschap staat, dwalen mijn gedachten af. Ik vraag m...

Mijn haar viel voor de zoveelste keer voor mijn ogen. Driftig pakte ik het bruine plukje haar en deed het achter mijn oor. Vooral woede voelde ik, het verdriet zou later komen. Hidde was vreemdgegaan. Door die actie vond ik hem walgelijk, alles aan hem. Hoe had ik hem ooit leuk gevonden? Mijn telefoon ging, Hidde. "Wat wil je?" "Laat het me uitleggen, alsjeblieft Roos.""Wat precies valt er uit te leggen?" "Ik was dronken, Lea vind me leuk en jij was al vier weken weg, in America. Ik had behoeftes, maar ik hou alleen maar van jou Roos. Het spijt me." "Wat ben jij een eikel zeg, je het Lea gebruikt en mij pijn gedaan omdat je behoeftes hebt, en dat terwijl ik mijn droom om een roadtrip door Amerika te doen in vervulling laat gaan. Na al die jaren dromen en sparen. Je excuus is dat je behoeftes hebt? Alsjeblieft, wat ben jij een slappe lul." "Ik weet het Roos, maar ik ben niet veranderd, je hield van me toen, hoezo gaat dat nu niet?...