Babette's sea of life

Vroeger had ik er nooit last van. Alle artikels die ik erover las vond ik onzin en sloegen nergens op. Nu heb ik wel last van. Die verdomde comfort zone. Misschien is het de pubertijd die toeslaat maar ik begin echt onzeker te worden. Het zijn dingen die ik wil doen en nog nooit gedaan heb en die ik dan niet durf omdat ik bang ben voor andere mensen hun reactie. Waarom? Het is volstrekt onnodig. Ik moet gewoon doen waar ik zin in heb maar ik durf niet uit mijn comfort zone te komen. Waarom maakt het me zoveel uit wat anderen van me denken? Ben ik bang dat ze me zullen uitlachen of dat er over me geroddeld wordt? Eigenlijk maakt het me niets uit omdat ik weet dat mijn echte vrienden me zullen steunen en toch durf ik het niet. Misschien omdat ik zelf ook raar naar mensen kijk die uit hun comfort zone stappen. En dat zou ik niet moeten doen, ik weet het, maar ik doe het toch en het is een slechte eigenschap. Ik moet mensen laten doen waar ze zin in hebben en geen oordeel over ze heb...

'If life doesn't give you water and sugar, your lemonade is going to suck'   Deze zin vind ik zo ontzettend kloppen. Ik ben altijd positief ingesteld. Je moet immers zo veel mogelijk lachen, het beste uit je leven maken en je leven zo leiden dat je blij bent. De spreuk: ' If life gives you lemons, make lemonade' Kennen jullie vast ook wel. Deze spreuk klopt ook. Echter... Als het leven je niet klein beetje helpt, en dan heb ik het over kansen en de juiste mensen leren kennen kan je niet succesvol zijn. Natuurlijk moet je blij zijn en eruit halen wat er in zit. En je moet niet opgeven als iets niet lukt, en je moet als het even tegenzit het positieve eruit halen. Toch heb je wel een duwtje nodig. Een hulp die er altijd voor je is en er altijd voor je zal zijn is niet eens nodig. Gewoon een paar omstandigheden, een paar mensen die je zullen helpen om daar te komen waar je wil komen. Ik heb het over studeren bijvoorbeeld, een kans die je krijgt. ' The suga...

Ik wilde als eerste zeggen, dankjewel voor alle lieve volgers die niet afgehaakt zijn als ik een tijde niets postte. Waarom ik niets postte is niet weer het simpele ik had het te druk, ik had geen inspiratie Het internet is een wrede plek en gelukkig merk ik daar niet heel veel van omdat ik niet zoveel volgers heb die iets gemeens zeggen en sowieso zeggen mijn volgers niet zo veel. Ja jongens op bloglovin zijn het er zeven. Toch is het iets wat me niet lekker zit want ik begin zo vaak een artikel en maak het niet af en dat komt door een aantal dingen.  In principe is het een leuk onderwerp, goed bedacht en zou ik er een mooi artikel over kunnen maken maar het is de druk, de druk dat het niet goed genoeg is. Dat mijn artikel niet lang genoeg is. En ook al weet ik dat niemand er iets over zal zeggen, weet ik ook dat er mensen zijn die het lezen en ik wil die weinige mensen die het lezen niet teleurstellen. Begrijp me niet verkeerd. Dit is geen schreeuw om aandacht. Dit is...