Een warrige zee
Dat de school begonnen is echt te merken, ik heb het zo ontzettend druk! Van elk vak heb ik een shit load aan huiswerk. Ja, ja ik moet er mee leren leven en ik weet dat het helemaal niet zo veel is.
Vorig jaar heb ik helemaal niets gekregen en de stap van vorige jaar naar dit jaar is zo groot dat het af en toe een beetje veel wordt. Het voelt alsof er een grootte zee boven je is, en die zee is een grote storm, en je wil uit de storm maar je wordt er steeds diepere in gezogen, steeds diepere naar beneden. Als je je er niet uithaalt dan zak je je naar beneden voor altijd.
Misschien een heel erg overdreven voorbeeld van wat ik eigenlijk probeer te zeggen. Maar wat ik bedoel is dat als je één keer je huiswerk niet maakt dat je er gevolgen van hebt.
Maar ik ga niet over mijn problemen praten. Ik ga over de oplossingen praten.
Ik heb echt veel geprobeerd, ik heb een week lijstje gemaakt met wat ik moet doen en dan ging eigenlijk best wel goed. Tot dit jaar, toen ging het mis, ik had het in mijn kluisje gelegd en toen ben ik het helemaal vergeten.
Ik ga een dagschema maken. Voor elke dag een lijstje met wat ik moet doen en eventueel kan doen om vooruit gewerkt te hebben. Niet het origineelste idee, maar ik hoop dat het helpt.
Ik ben sowieso warrig dit jaar, mijn blog verwaarloos ik tamelijk, aangezien de artikels die er komen niet echt van top kwaliteit zijn en ik zit erover na te denken even een week ertussen uit te gaan. Aan de andere kant is het maar één keer per week dat ik iets plaats en ik vind dat dat te doen moet zijn.
Dat ik zo warrig ben komt vooral doordat ik alles wil doen wat ik vorig jaar ook deed. Elk weekend ben ik wel volgeplant en de afgelopen drie weken ben ik mezelf compleet vergeten. Ik ben vergeten dat ik af en toe ook een dag rust nodig heb. Ik ben vergeten dat ontspannen ook belangrijk is.
Ik wil vooruit werken, daardoor heb ik andere dagen tijd voor mezelf of tijd om gitaar te oefenen.
Tja. Ik ben zo inspiratieloos de laatste tijd. Ik ben nu al sprakeloos. Ik krijg op de één of andere manier ook geen mooie woorden op papier.
Ik hoop dat jullie de kleine update waarderen.
Vorig jaar heb ik helemaal niets gekregen en de stap van vorige jaar naar dit jaar is zo groot dat het af en toe een beetje veel wordt. Het voelt alsof er een grootte zee boven je is, en die zee is een grote storm, en je wil uit de storm maar je wordt er steeds diepere in gezogen, steeds diepere naar beneden. Als je je er niet uithaalt dan zak je je naar beneden voor altijd.
Misschien een heel erg overdreven voorbeeld van wat ik eigenlijk probeer te zeggen. Maar wat ik bedoel is dat als je één keer je huiswerk niet maakt dat je er gevolgen van hebt.
Maar ik ga niet over mijn problemen praten. Ik ga over de oplossingen praten.
Ik heb echt veel geprobeerd, ik heb een week lijstje gemaakt met wat ik moet doen en dan ging eigenlijk best wel goed. Tot dit jaar, toen ging het mis, ik had het in mijn kluisje gelegd en toen ben ik het helemaal vergeten.
Ik ga een dagschema maken. Voor elke dag een lijstje met wat ik moet doen en eventueel kan doen om vooruit gewerkt te hebben. Niet het origineelste idee, maar ik hoop dat het helpt.
Ik ben sowieso warrig dit jaar, mijn blog verwaarloos ik tamelijk, aangezien de artikels die er komen niet echt van top kwaliteit zijn en ik zit erover na te denken even een week ertussen uit te gaan. Aan de andere kant is het maar één keer per week dat ik iets plaats en ik vind dat dat te doen moet zijn.
Dat ik zo warrig ben komt vooral doordat ik alles wil doen wat ik vorig jaar ook deed. Elk weekend ben ik wel volgeplant en de afgelopen drie weken ben ik mezelf compleet vergeten. Ik ben vergeten dat ik af en toe ook een dag rust nodig heb. Ik ben vergeten dat ontspannen ook belangrijk is.
Ik wil vooruit werken, daardoor heb ik andere dagen tijd voor mezelf of tijd om gitaar te oefenen.
Tja. Ik ben zo inspiratieloos de laatste tijd. Ik ben nu al sprakeloos. Ik krijg op de één of andere manier ook geen mooie woorden op papier.
Ik hoop dat jullie de kleine update waarderen.
Reacties
Een reactie posten