Het is alweer juli
Heel cliché, maar wat gaat de tijd toch snel. Het staat overal en iedereen zegt het. Maar dit jaar is echt bizar snel gegaan. Ik heb nog 3 dagen school, maar het voelt alsof ik net kerstvakantie heb. Het is alweer juli! En dit schooljaar is voorbij gevlogen. Misschien komt omdat ik veel zelfstandiger dingen ben gaan doen. Ik was veel in de stad en veel bij vrienden. En misschien komt het ook omdat ik van hockey club gewisseld ben en daarom allemaal leuke nieuwe mensen leerde kennen. Ik heb erg veel leuke dingen gedaan dit jaar.
Maar toch twijfel ik. Had ik niet meer leuke dingen moeten doen? Is dit schooljaar niet uit mijn vingers geglipt zonder dat ik het door had? Veel plannen die ik wilde doen heb ik niet gedaan en nu is het te laat. Had ik niet meer moeten genieten van dit schooljaar? Volgend jaar wordt het immers veel moeilijker dan dit jaar.
Of heb ik het goed gebalanceerd? Ik weet het niet. Misschien had ik meer moeten en misschien ook niet maar ik vind wel dat ik terug kan kijken op een mooi jaar. Ik ben de eerste keer buiten Europa geweest (New York!!!!). Ik ben zelfstandiger geworden. Ik heb mooie cijfers en kan tevreden zijn. Maar man het is voorbij gevlogen. Het voelt gek om me (In mijn schoolsysteem) al een vierde klasser te noemen. Toen ik in de eerste zat was de vierde klas groot, dat waren de grote mensen, dat was de bovenbouw. Maar nu de vierde in zicht komt is het opeens klein. Het zijn de kleintjes van de bovenbouw. En voor aankomende eersteklassers zou ik vast ook wel 'groot' zijn. Nou ja, ik niet. Ik ben 1.60, dat is niet heel groot. Toch ben ik groot voor de eersteklassers, ik heb al vakken gekozen ik heb al drie jaar middelbare school 'overleefd.'
Dat is ook zoiets vakkenkeuze. Ik was er zo bang voor. Of nou ja, bang wil ik het niet noemen maar ik had geen idee. Uit wiskunde 4 uur of 6 uur was ik vrij snel uit. Dat was zes uur, niet dat ik een wiskundig genie ben. Ook niet dat ik wiskunde heel leuk vind. Het is dat ik niet weet wat ik wil gaan doen en ik alle keuzes open wil houden. Goed. Wiskunde zes uur en toen moest ik nog 4 uur vullen. Kunst en muziek vielen weg, ook vrij duidelijk. Maar dan. Spaans? Frans? Economie? Na lang wikken wegen, vele lijstjes en een hoop nadenken leverde ik mijn blaadje op de allerlaatste dag in, waar wiskunde 6 uur en Frans stond aangekruist. Ik ben een persoon die geen besluit kan nemen. Vorig jaar had ik dat met Latijn. Moest ik het nemen of niet? Toen heb ik het voor de leraars neus ingevuld en toen afgegeven. Geen Latijn voor mij waar ik vervolgens spijt van heb gehad. Pech voor mij. Ik wil gewoon het liefst alles doen, dat is mijn probleem. Ik wilde Economie, Spaans en Frans. Ik wilde alle mogelijkheden open laten en ik wilde niets uitsluiten wat een studie kon belemmeren en ik wilde iets doen wat ik leuk vond. Uiteindelijk ben ik er (gelukkig) wel uitgekomen. En nu heb ik het over twee maanden al. Wiskunde zes uur klonk zo ver weg voor mij, ik ben er nog twee maanden van verwijderd.
Het is allemaal zou waanzinnig eng hoe de tijd voorbijvliegt. Hoe er mensen, kennissen en vrienden komen en gaan. En ik kan echt zonder geen enige twijfel zeggen dat ik verbaast ben dat ik veertien ben. Het is allemaal erg snel gegaan. Vroeger was veertien groot, bijna volwassen en nu ben ik veertien.
Het is vooral dat dit jaar snel gegaan is omdat ik alles wat ik ooit als 'groot' beschouwde heb bereikt. En nu is er een nieuw groot. Zestien is groot, maar ook als ik zestien ben zal er hetzelfde artikel komen. Dan is de tijd ook snel gegaan en ben ik opeens zestien. De tijd gaat altijd snel. Als je leuke dingen doet. En soms is het moeilijk genoeg leuke dingen te doen.
Het is gewoon erg raar. Je hebt maar één jeugd, als je dat verkloot.. Dan heb je geen herkansing. En de jeugd is maar een heel klein deel van je leven en het is dus erg normaal dat dit snel gaat. Je hebt nog een lang leven voor je en dan is veertien jaar helemaal niet lang. Natuurlijk gaat veertien jaar snel.
En natuurlijk ging dit jaar snel.
Tot volgend jaar, wat net zo 'snel' zal vergaan.
Maar toch twijfel ik. Had ik niet meer leuke dingen moeten doen? Is dit schooljaar niet uit mijn vingers geglipt zonder dat ik het door had? Veel plannen die ik wilde doen heb ik niet gedaan en nu is het te laat. Had ik niet meer moeten genieten van dit schooljaar? Volgend jaar wordt het immers veel moeilijker dan dit jaar.
Of heb ik het goed gebalanceerd? Ik weet het niet. Misschien had ik meer moeten en misschien ook niet maar ik vind wel dat ik terug kan kijken op een mooi jaar. Ik ben de eerste keer buiten Europa geweest (New York!!!!). Ik ben zelfstandiger geworden. Ik heb mooie cijfers en kan tevreden zijn. Maar man het is voorbij gevlogen. Het voelt gek om me (In mijn schoolsysteem) al een vierde klasser te noemen. Toen ik in de eerste zat was de vierde klas groot, dat waren de grote mensen, dat was de bovenbouw. Maar nu de vierde in zicht komt is het opeens klein. Het zijn de kleintjes van de bovenbouw. En voor aankomende eersteklassers zou ik vast ook wel 'groot' zijn. Nou ja, ik niet. Ik ben 1.60, dat is niet heel groot. Toch ben ik groot voor de eersteklassers, ik heb al vakken gekozen ik heb al drie jaar middelbare school 'overleefd.'
Dat is ook zoiets vakkenkeuze. Ik was er zo bang voor. Of nou ja, bang wil ik het niet noemen maar ik had geen idee. Uit wiskunde 4 uur of 6 uur was ik vrij snel uit. Dat was zes uur, niet dat ik een wiskundig genie ben. Ook niet dat ik wiskunde heel leuk vind. Het is dat ik niet weet wat ik wil gaan doen en ik alle keuzes open wil houden. Goed. Wiskunde zes uur en toen moest ik nog 4 uur vullen. Kunst en muziek vielen weg, ook vrij duidelijk. Maar dan. Spaans? Frans? Economie? Na lang wikken wegen, vele lijstjes en een hoop nadenken leverde ik mijn blaadje op de allerlaatste dag in, waar wiskunde 6 uur en Frans stond aangekruist. Ik ben een persoon die geen besluit kan nemen. Vorig jaar had ik dat met Latijn. Moest ik het nemen of niet? Toen heb ik het voor de leraars neus ingevuld en toen afgegeven. Geen Latijn voor mij waar ik vervolgens spijt van heb gehad. Pech voor mij. Ik wil gewoon het liefst alles doen, dat is mijn probleem. Ik wilde Economie, Spaans en Frans. Ik wilde alle mogelijkheden open laten en ik wilde niets uitsluiten wat een studie kon belemmeren en ik wilde iets doen wat ik leuk vond. Uiteindelijk ben ik er (gelukkig) wel uitgekomen. En nu heb ik het over twee maanden al. Wiskunde zes uur klonk zo ver weg voor mij, ik ben er nog twee maanden van verwijderd.
Het is allemaal zou waanzinnig eng hoe de tijd voorbijvliegt. Hoe er mensen, kennissen en vrienden komen en gaan. En ik kan echt zonder geen enige twijfel zeggen dat ik verbaast ben dat ik veertien ben. Het is allemaal erg snel gegaan. Vroeger was veertien groot, bijna volwassen en nu ben ik veertien.
Het is vooral dat dit jaar snel gegaan is omdat ik alles wat ik ooit als 'groot' beschouwde heb bereikt. En nu is er een nieuw groot. Zestien is groot, maar ook als ik zestien ben zal er hetzelfde artikel komen. Dan is de tijd ook snel gegaan en ben ik opeens zestien. De tijd gaat altijd snel. Als je leuke dingen doet. En soms is het moeilijk genoeg leuke dingen te doen.
Het is gewoon erg raar. Je hebt maar één jeugd, als je dat verkloot.. Dan heb je geen herkansing. En de jeugd is maar een heel klein deel van je leven en het is dus erg normaal dat dit snel gaat. Je hebt nog een lang leven voor je en dan is veertien jaar helemaal niet lang. Natuurlijk gaat veertien jaar snel.
En natuurlijk ging dit jaar snel.
Tot volgend jaar, wat net zo 'snel' zal vergaan.
Reacties
Een reactie posten