Schitterende shit- deel 3

Heb je de vorige delen niet gelezen? Klik dan hier

Dalia zat op haar fiets te huilen, ze wou naar Amelie. Weg, van deze vreselijke plek. Ze  wou, ze wou naar Michiel. Toen ik thuis was kwam gelijk mijn moeder op me af en vroeg:” Wat is er? Moet ik iemand slaan.” Ik zei bitter: ”Heb ik al gedaan.” “Waarom huil je dan?” zei zij. “Ik, ik huil helemaal niet. En laat me nu eens met rust met je eeuwige bezorgdheid.” Ik rende naar mijn kamer, en schreef in mijn dagboek:

                        

Lief dagboek,

Ik weet het zeker Michiel is waarschijnlijk niet verliefd op mij.

Charlotte is ook dom ze is nu bij Ashley!

Ik kan haar kapot slaan.

Ik wil zo graag naar Michiel.

Nou ja morgen weer een dag.

Xxx Dalia

Thuis gekomen ging Michiel op zijn bed liggen en dacht aan Dalia. Toen begon ik te schrijven:

Lieve Dalia,
 

Misschien ben ik stom

een stomme rekensom

voor jou

jij bent het mooiste wat de wereld mij kon geven

Verdwijn alsjeblieft nooit meer uit mijn leven.

Lieve, lieve Dalia luister goed, ik vind je leuk en lief

Ik wil iets met je, iets serieus.

Ik weet het je bent niet verliefd, maar kijk in het diepste van je hart

En zeg mij

ben je verliefd op mij?

xxx Michiel
 

Ik legde het papier in een mapje en deed het in mijn tas. Toen pakte ik mijn gitaar en begon te zingen:

Zo lief

Zo mooi

Zo zorgzaam

Zo slim

Je bent geweldig

Je bent een engeltje uit de hemel die op de aarde valt

Je bent mijn alles je bent mijn niets

Verdwijn of verdwijn nooit niet

Ik legde mijn gitaar weer weg.

Mijn dekbed lag tot aan mijn kin.

Het was pas half tien maar ik had geen zin om eeuwige verhalen in mijn dagboek te schrijven. Ik dacht over Michiel. Over de dag. Ik voelde gelijk weer een rot gevoel, als ik Charlotte niet had, had ik eigenlijk niemand. Ik keek naar de cijfers op het plafond, toen viel ik in slaap.
 

De volgende dag ging ik dapper de school in en duwde het mapje in Dalia’s hand.