Mijn eindexamen begint bijna
Een tijdje geleden schreef ik dat ik elke dag 400 woorden wilde gaan schrijven. Dat is mislukt, dat heb ik niet eens een week vol kunnen houden. Vervolgens zei ik dat ik elke dag iets moest schrijven, iets, maakte niet uit hoe lang of kort. Ook dat is mislukt en ik denk dat ik heel erg langzaam begin te realiseren waarom. Ik kan mij niet aan iets binden. Het idee om één soort beroep te hebben vind ik verstikkend. Om op één plek te leven zorgt voor paniek en het idee om elke dag iets te schrijven is ook iets bindends. Ik ga nu natuurlijk niet zeggen dat dit allemaal niet met mijn groteske luiheid te maken heeft, dat heeft er absoluut alles mee te maken, maar luiheid gaat tot een bepaald punt, toch? Ik vraag mijzelf vaak af of ik niet ergens bang voor ben. Bang voor succes? Bang voor de realisatie dat hard werk echt resultaat oplevert. Is dat de rede dat ik nooit echt ergens voor wil werken? Want zodra ik echt hard werk en ik dan merk dat ik gewoon niet goed genoeg ben, dan kan ik niet...