Verboden vruchten
Ik hoorde op de televisie van een schrijfwedstrijd van de NPO, ik zocht het op en het thema ervan was 'verboden vruchten'. Helaas is de wedstrijd vanaf achttien jaar, maar omdat het wel een goede oefening is heb ik toch een stuk geschreven: Bijtend op mijn lip keek ik naar hem. Ik proefde de smaak van bloed in mijn mond. Mijn hartslag klopte diep in mijn oren, het deed bijna pijn. Mijn ogen sloten zich kort, openden zich weer. Alles in mijn lichaam schreeuwde dat ik naar hem toe moest lopen, een praatje moest maken. Ik kon dat niet, ik mocht dat niet. Niet nu. Het was het foute tijdstip, de foute plek, het foute leven. Mijn tanden bevrijdden mijn bloedende lip. “Wat een homo is dat zeg.” Ik draaide mij met een ruk om. “Over wie heb je het?” Was het te merken dat mijn stem trilde? “Die homo voor je neus, wie anders.” Ik wilde huilen maar begon met lachen. “Klopt.” “Smerig hoor, ik zou mijn pik echt niet in een man kunnen steken.” “Ja.” Lachen. Kom op Fidel, lachen. Mijn ...