Babette's sea of life

Mijn ice watch horloge, mijn armband, oorbellen, that's it. Dat is wat ik elke dag om heb. Waarom? Ringen Het is grappig. Ik haatte ringen vroeger. Maar nu vind ik dat ze een heel klein detail zijn die net dat extra iets geven. Ik hou van ringen. Nou.. oké ik ben nog steeds heel erg kieskeurig. Een ring mrz rrn snorretje.. gooi maar gelijk de prullenbak in. Een ring met LOVE, INFINITY en dergelijke zijn ook niet gewaardeerd. Voor mij moet een rink smal klein en niet te opvallend zijn. Wat bedoel ik dan precies? Ringen met dieren vind ik altijd erg leuk. Vossen herten enz. Maar ook strikjes op ringen. Of een mooie steen... etc. Maar waarom draag ik nou (bijna) nooit een ring ? Ik vind geen leuke ringen. Overal waar ik kijk zijn de ringen lelijk, flauw of te duur. Ik zoek nog steeds mijn perfecte ring. Kettingen

Ik kom thuis. Buiten een snijdende kou. Ik doe mijn muts af en mijn sjaal af. Ik ben kapot. Moe van de schooldag. Ik wil even lekker een momentje voor mezelf. Ik wil even relaxen. Hoe ik dat doe? Dat is te vinden in dit artikel.

Hier ben ik weer. Met een nieuwe Praatjes vrijdag. Waarom was het zo chaotisch op mijn blog? Dat heeft verschillende redenen. Ik moest weer even wennen aan het schoolritme. Huiswerk enz. Bovendien had ik wat problemen met mijn camera en kon dus geen foto's maken. En daar boven op kwam nog een keer het gebrek aan motivatie. Zoals jullie misschien wel begrijpen was dat niet de perfecte stemming om lekker veel te gaan bloggen. En ik heb het mezelf al zo een honderd keer gezegd: leer vooruit plannen! Maar nu. Heb ik het voor elkaar. Deze week was volledig vooruit geschreven en alle foto's voor volgende week en ook een beetje voor die week daarna zijn al gemaakt. Dan kan ik volgend weekend alles vooruit schrijven. En deze week heb ik lekker geen stress en kan ik me concentreren op de testen die ik deze week zal krijgen. Het voelt heerlijk. Ik hoef me geen zorgen te maken om artikels die ik ngo af moet maken. Nee, ik kan me gewoon lekker op andere dingen concentreren. Ik ben ze...

Met mijn ondeugende blik zie ik het laatste stukje geduld uit de leraar verdwijnen. Hij loopt rood aan. En begint tegen me te schreeuwen. Ik moet lachen. Nog steeds ondeugend. De leraar buigt zich naar voren. Hij buigt zich naar me toe. Mijn lippen krullen  weer omhoog en ik glimlach. De leraar houd zich in mij niet te slaan. Net goed. De andere leerlingen kijken vol verbazing naar mij. Behalve een paar. Die glimlachen ook. Ik wissel even mijn blik met ze uit. De leraar draait zich om. Telt tot drie en wend zich dan weer naar mij. Hij buldert:" Nu ga je naar de directeur." Zijn stem galmt na. Ik pak mijn tas en sta nonchalant op. De deur wordt achter me dicht geknald en ik hoor op de gang een heerlijke stilte. Ik wil al naar de directeur lopen. Ik bedenk me. Ik kan net zo goed even de frisse lucht van buiten genieten. Ik loop naar buiten. Daar staat hij. Te roken. Ik kan hem niet onder ogen komen. Het is al te laat. Hij heeft me al gezien. Ik draai me weer om maar hij ro...